กาเบรียล เม็ทซู (ดัตช์: Gabriël Metsu, ค.ศ. 1629–1667) เป็นจิตรกรชาวดัตช์ ผลงานของเม็ทซูส่วนใหญ่เป็นจิตรกรรมประวัติศาสตร์ ภาพนิ่งและภาพเหมือน เขาเกิดที่เมืองไลเดิน เป็นบุตรของฌัก เม็ทซูกับแจ็คเควไมน์ การ์นิเยร์ พ่อของเม็ทซูเสียชีวิตก่อนเขาเกิด ทำให้ในวัยเด็กเขาอาศัยอยู่กับแม่และพ่อเลี้ยง[1] ยังไม่เป็นที่ทราบว่าเม็ทซูฝึกฝนด้านศิลปะที่ไหนหรือกับใคร แต่คาดกันว่าเป็นจิตรกรชาวดัตช์นาม แคร์ริต เดา (Gerrit Dou) และอันโตนี เคลส เดอ เกร็บเบอร์ (Anthonie Claesz de Grebber)[2] ในปี ค.ศ. 1648 เม็ทซูร่วมก่อตั้งสมาคมช่างนักบุญลูกาในไลเดิน[3] ก่อนจะเดินทางไปยูเทรกต์เพื่อเล่าเรียนกับนิโคเลาส์ นัปเฟอร์ (Nikolaus Knüpfer) และยัน วีนิกซ์ (Jan Weenix)[4]ประมาณปี ค.ศ. 1655 เม็ทซูย้ายไปอยู่ที่อัมสเตอร์ดัมและแต่งงานกับอิซาเบลลา เดอ โวล์ฟ[1] ในช่วงนี้เขาเริ่มหันเหความสนใจมาที่จิตรกรรมไลเดิน (Leidse Fijnschilders) หรือจิตรกรรมที่เน้นแสงเงา เม็ทซูฝึกสอนจิตรกรชาวดัตช์สองคนคือ มิชีล ฟัน มัสเชอร์ (Michiel van Musscher) และโยสต์ ฟัน กีล (Joost van Geel) ก่อนจะเสียชีวิตด้วยวัย 38 ปี ร่างของเขาถูกฝังที่โบสถ์ Nieuwe Kerk ในอัมสเตอร์ดัม[5]